Ümit Şiiri - Şule Akşit

Bir umuttu, mutlu olma adına
Omuzlarımıza aldığımız.

Ağırlığınca, heyecanla taşıdık taşımasına,
İçten içe olacağına mı inanmadık,
Yoksa kendimizi mi oyaladık... olmadı.

Taş kesilmiş halde iki büklüm,
Azalmış, yok olmaya yüz tutmuş ümidin,
Kan oturmuş acılı ağırlığı altında,
Bir başka ümit peşindeyiz aslında.

''İmkansız'' kısmı zihnimizin orta yerinde,
Görünmemesi imkansız olsa da
Her yere bakıp ona bakmayarak
Yok saymak istesek de
En çok onunla göz göze geldiğimiz
Elde olmadan en çok ona inandığımız da bir gerçek.

Yaşam bahanesinin adımı
Ümitli olmak...

Ümit, babasız bir ceninin adı,
Ey ! her şeyin sahibi,
Senden öte kapımı kaldı?
Ümit, Tanrının eşiğinde son bulan,
İmanın ışığında yürüdüğümüz yoldu.