Ümidlərin arzuları çığnayır,
Qapımızı kim döyəcək birinci.
Istəklərim ürəyimə sığmayır,
Öz-özünü kim öyəcək birinci.
Eh, nədənsə günü-gündən azalır,
Ümidimi sevənlərin sırası
Üzü gülmür, yanaqları sozalır,
Sağalmayır qəlbindəki yarası.
Ümidimin ayaqları qızıldan,
Hara getsəgül açacaq qədəmi.
Ağlayarsa könül közüm cızıldar,
Göz yaşlarımin bir dərdi ödəmir.
Deyirlər ki sonda ölən ümiddir,
Razı olma günahsızı öldürək.
Həsrət özü ayrılığı sevibdir,
Təkcə qalan hicri necə güldürək.
Bilirəmki daha geri qayıtmaz,
Nə o bahar, nə o payız, nə o qış.
Xatirələr ruhumuzu oyatmaz?,
Ay əzizim, gəlişinə min alqış.
17.04.2019
Sevinc Arzulu
Kayıt Tarihi : 19.4.2019 06:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevinc Arzulu](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/19/umidlerin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!