Yığılıb dünyanın duracağında,
Odlanıb kelbimin yanacağından,
Qorxaraq qem-saray quracağından,
Köksümü yamanca sıxan ümidler.
Bir zaman könlüme pasiban idi,
Geldiyi yolları çıraqban idi.
Benim tek yamanca perişan idi,
Ezelden evimi yıxan ümidler.
Illeri,ayları köçümden kesir,
Özünün sevdiyi biçimden kesir.
Içimden doğrayır,içimden kesir,
Hesretin qulpundan çıxan ümidler.
Kayıt Tarihi : 23.3.2011 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!