Ümidin Meyvesi Şiiri - Serkan Bol

Yağmur yağması an meselesi.
Bahar serinliği sarmış her bir yanı.
Kasketli amca gözlüğüyle bir şey aramakta.
Bisikletli çocuklar sevinç çığlıklarıyla caddelerde koşturuyor,
Değişimin bir parçası oluyorlar,
Güzellik işte burada,
Sevgi ve sevinç aynı karade,
Yaşlanmak önemli değil,
Aşk her yaşta,
Heyacan damarlarda,
Yanaklarda sevgi busesi,
Şenleniyor bütün kararmış ruhlar,
Aleme ibrret olsun gülümsemeler.
Gülsün herkes,
Savaşa hayır,
Gün bayram günüdür,
Savaş naraları atanlar değil;
Sevinç çığlıkları atanlar gökyüzünde.
Dünya ne güzel,
Dünyayı yaşanılır kılan mutluluklar işte burada.
Yaşlı amca,
Bisikletleriyle caddeleri şenlenidren çoçuklar.
Ve gökyüzü...
Uçmak güzel,
Uçmak bayram.
Dünya, avizeni diğer ucunda.
İletişim güzel.
Konuşmak barıştır,
Sevgidir geleceğimiz,
Sevgidir dilimiz.

Gök gürlüyor.
Şimşekler çakıyor.
Beyaz renkli arabaların üzerine rahmet tanaleri damlıyor,
Postacı uzaktan mektup getiriyor.
Hasret belki bitti ruhlarda,
Sevinç, mektup satırlarının içinde saklı,
Ah aşk,
Aşk işte,
Karbeyazı aşk,
Yaşanan, aşkın eseri,
Tadılan, ümidin meyvesi.
Kimyası bozulmuş sancılardan kurtulmak ne hoş,
Ümit meyvesidir yenilen,
Sevgidir bizleri birleştiren,
Yağmur taneleri,
Postacının ayaksesleri,
Merdivenleri yazmak ne hoş,
Merdivenleri çıkmak hayat,
Gazeteler gerçekleri yazsın,
Satırlar kardeşliği yazsın.
Adalet hakkı bulsun,
Hak da herkesi.