Ümidin Kaybetme Şiiri - Yunus Akkale

Kadere pişman değil akıbet bu
Her zaman aşağı doğru akarsu
Durmadan kıyamete kadar uyu
Umman olduğu yer, deryada kaldı.

Dün var idinde, bu güne efsane
Ya deliydi derler, ya da divane
Taş taş üste kalmaz, yıkık virane
Baykuş öter, işi feryada kaldı.

Gönül gözü görmez, gider tarife
Tarif yok ki; yolda yürür arife
Türlü rezalet, hesap maarife
Nuru unut, ışık çırada kaldı

Öfke kılıç olur, keser sabırı
Her gün çekiyor, binlerce kahırı
Duymaz uydurur, söylerde sağırı
Sancı içte, sızı yarada kaldı

Bi naçar kalır, dermansız gecede
Sözcük ne yapar, marifet hecede
Sözleri varda, sözlerden incede
Bülbül dil döker, gül sırada kaldı.

Ümit eyle bul, hayatta sevinci
Sakla özünde, hazine bir inci
Batıl bir yoldadır, medyum ve cinci
Her daim Arasat, arada kaldı.

Aş olur pişerde, doldu çilesi
Evvel hamdı, şimdi olgun meyvesi
Fazla naz çekilmez, hele çilesi
Derdine merhemi, çarede kaldı.

Gün geçer varamazsın farkına
Azrail bakmaz insanın ırkına
Sonu meçhule katılır akına
Giden gider, kalan kurada kaldı.

Yunus çok çalış, güzel olsun mazin
İmanı güzelse duymuyor hüzün
Nur olur mezarı, çiçek açar güzün
Ölçüde hesabı, darada kaldı.

19 Aralık 2007 Kahramanmaraş