Ümidin Işığı Şiiri - Pınar Sezgin

Ne zaman içimde ümidin ışığı belirse,
Aydınlanmadan sönüyordu
Hani biraz uzun sürse diyordum
Olmuyordu...
Yönlendiren biri mi vardı bu ışığı,
Zaman zaman içimi derin bir coşkuyla patlatıp bana sonsuz bir güç veriyor,
zaman zamansa o gücü çekip ümitsizliği enjekte ediyordu.
Sen misin yoksa tanıyamıyorum
Karanlıksın bana
Bir adım öne çıksan andınlatacak seni ufkumun ışığı
Sonun gelmeyecekse niyesin içimde
Çek git bir daha da gelme
Ziyan etme,
Fırtınalar düşürme yüreğimin durgun sahillerine,
Aklımı çelme,
Bırak beni kendi sessizliğime
Bu sözlerim sana
Söndüreceksen o ışığı bir daha yakma...

Yıl 2000