Ümidimiz Atide Şiiri - Serhat Bağcivan

Ey Kaşgar’da ceddimden kalan şanlı emanet,
Zalime mülk olmuş da çiğnenmekte namusum.
Dünya kör dünya sağır bu nasıl bir garabet,
Türkistan’da ezilen Uygur benim kabusum.

Filistin’in bitmeyen acı dolu öyküsü,
Özgürlüğe varır mı daha kan dökülmeden.
Batının söylediği demokrasi türküsü,
Filistin’e varır mı tüm Filistin ölmeden.

Duy beni Şamil ata şimdi gözlerim yaşlı,
Öz yurdunda Çeçenler esarete gark oldu.
Boyun büktü avundu çoluk çocuk genç yaşlı.
Çeçenya’nın bağrında gonca güllerim soldu.

Zalimin biri gitti yenileri türedi.
Demokrasi doruğa çıktı canım ırakta.
Kan ağladı Türkmenler hiç yüzleri gülmedi.
Petrole kurban oldu barış canım ırakta.

Kara bahtlı Karabağ şimdi zalim elinde,
Bağrımda sızılarım,gözde yaş dinmez oldu.
Matem dolu gönüller Azerbaycan elinde.
Hocalı’nın yarası neden sarılmaz oldu.

Düşman oldu dindaşlar hem Halep’te hem Şam’da.
Kardeşlik fidanları ta kökünden kesilmiş.
Zulm ile abad olmuş kanlı zalim var başta
Suriye’de günahsız nice canlar verilmiş

Bir Uygurun feryadı bir çeçenin göz yaşı,
Vicdanlara saplanan kanlı bir hançer olmuş.
Filistinli annenin kana bulanan aşı,
İnsanlığa sürülen kara bir leke olmuş.

Mazimiz hüzün doldu ümidimiz atide,
Vicdanını çarmıha germediyse bu alem.
Nice mazlumun ahı çıkacaktır aheste,
İlahi adaleti görecektir tüm alem