Bizim gibiler sadece ümit eder.
Çünkü ümit etmek çok kolaydır.
Kimimiz para, kimimiz mutlu bir yuva ister.
Başımızı yastığa her koyduğumuzda,
Aklımıza sevdamız gelir.
Ben seni ümit ettim hep.
Kendi kendimi kandırdım.
Bana göre sende beni seviyordun.
Benim sana söylememi bekliyordun, yanıldım.
Ama adı üstünde “ümit”
Sadece ümit ve her zaman ümit…
Hiç gerçekleşmeyecek bir şey…
Sen beni hiç sevmeyeceksin.
“Ümidi mi nasıl yitirdin” diye soracaklar bana.
Bana sormasalar bile sana soracaklar.
Bir Kasım akşamıydı,
Seni gölgemle gördüm.
Seni ondan bile kıskandım.
Ümidimi kaybettim.
09.11.2006
Kadir CesurKayıt Tarihi : 7.3.2013 20:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!