Ümidimi Kaybetmeden Şiiri - Ömer Dengiz

Bir dünyanın eşiğindeyim.
Bıkmadan, usanmadan,
Yeni bir dünya arıyorum.
Devler önümü kesiyor,
Mavi sular kül rengine dönüyor,
Beni hüzünlendiriyor.
Beni anlayacak bir ben arıyorum
Tozlanan kahverengi gözlerimin arkasında,
Çürümüş şekillerin bulanıklığından kaçmak istiyorum.
Serin derelerin suladığı papatyaların,
Diplerini süslediği
Yeşil söğüt altına uzanıversem
Göklerin sonsuzluğunu perdeleyen
Köpük yüzlü bulutların arasından,
Güneşin altın sarısına baksam.
El değmemiş bir masal ülkesine taşınmak istiyorum.
Sırlı, kalbime dokunan,
Bir yüreğin sadakat yeminini anlamak istiyorum.
Alnımı toprağa yaslayarak hissedebilir miyim ?
Öyleyse ah etmek kaderimin raylardır.
Beni sonsuza götüren.
Bir ümidin ufkuna, seher yıldızının şehadetine…
Bu uzak ve parlak yıldızın göz kırptığı
Ayın utangaç yüzünü çevirdiği bir gecede,
Bütün yeryüzünün ihanetlerini arkamda bırakmak istiyorum.
Senin İsrafil in suru gibi keskin ve diriltici nefesini bekliyorum.
Ümidimi henüz kaybetmeden.