Ümidim kalmadı senden yana. Bir zamanlar içimde yeşerttiğim tüm umutlar, şimdi solgun yapraklar gibi dökülüyor. Seninle kurduğum hayaller, geleceğe dair beslediğim beklentiler bir bir eridi. Sana dair inandığım her şeyin, her güzel sözün ardında bir boşluk buldum.
Biliyorsun, ben uzun zaman direndim. Hep bir şeylerin düzeleceğine, senin bir gün anlayacağına inandım. Belki fark edersin, belki biraz olsun çabalarsın diye bekledim. Ama sen, her defasında beni yanıltmayı seçtin. Verdiğin sözler, söylediğin güzel sözler, hepsi bir rüzgar gibi geçti gitti. Şimdi ardında bıraktığın sadece bir kırgınlık.
Artık senden bir şey beklemiyorum. Kendi hayal kırıklıklarımın içinde boğulmadan, sana dair taşıdığım tüm yükleri bırakıyorum. Belki biraz acı, biraz hüzün var içimde; ama en çok da bir huzur. Çünkü nihayet, artık senden yana bir ümidim kalmadığını biliyorum. Ve bazen, kaybettiğin umutlar sayesinde hafiflersin.
Ben de şimdi hafifliyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta