Ümidi kestim Şiiri - Duran Doğan

Yol aldım yorgunum dönemem
Atlıya dur yaya olana git diyemem
Uzak eller yakın olsa gelemem
Cümle âlemden ümidi kestim.

Issız bir âlemde yoğun bir hiçtim
Dolaştım âlemi insandan insan biçtim
Kıvrılıp dağlardan bir ovayı seçtim
Ses verin dağlar ovadan ümidi kestim.

Gök gürlüyor bulutlar yağmur vermiyor
Hırçın esiyor yeller güneş ısı vermiyor
Çağlayan çok dereden sular gelmiyor
Selden sudan ümidi kestim.

Duygu yüküm, dal budak vermiyor
Dal kuru kuşlar gelip konmuyor
Çiçek var ağaç meyve vermiyor
Meyveden daldan ümidi kestim.

Yeşil bir yapraktı kesmeden önce
Kuru bir dal oldu kesilip gelince
Kavrulup yandı ateşi görünce
Daldan budaktan ümidi kestim.

Tohumu toprağa savurup ekersin
Ektiğinden farklı ürün biçersin
Gün olur eğlenir gün olur naçarsın
Tohumdan topraktan ümidi kestim.

Keder neşeyi boğmuş yüzü gülmüyor
Kor olmuş ateş gönülde sönmüyor
Sevgi saygıdan uzak gelgitler dinmiyor
Sevgiden saygıdan ümidi kestim.

Düğün var davul çalıyor gümbür gümbür
Dünü unut yaşadığın gün bu gündür
Uzayıp giden bende çözülmez düğümdür
Günlerden yıllardan ümidi kestim.

Eşin eşten haberi yok bitap düşmüş
Yaşıyorum sandığı bir garip düşmüş
Yapılan duygudan uzak hileli işmiş
Güvenden duygudan ümidi kestim.

Eğitip öğrettiğin bilgiler boşa
Yapılan işler boş gitmez hoşa
Sular akmaz girince duşa
Oluktan çeşmeden ümidi kestim.

Namazda secdeden sonra dua ederim
Doğru olur ya da yanlış olur kaderim
Bu hayatı böylece yaşar giderim
Geçmişten gelecekten ümidi kestim.

Yüzüne gülen çok, meclisinde görünce
Şöyle bir düşün derinden gönlünce
Gerçekleri görürsün içine girince
Dosttan ahbaptan ümidi kestim.

Takvimler yaprak yaprak dökülür
Terzinin attığı dikişler sökülür
Çelik kalkan olsa doğrudur bükülür
Erinden gecinden ümidi kestim.

Yaşıyorsam bir hayat Yaradan’a borcum
Yorulur elbet adım adım giden yolcum
Ya toprak olur ya da su, katkılı harcım
Aldığım bir nefes, havadan ümidi kestim.