Alihoca/Ulukışla/NİĞDE
karamsarlık, omuzlarımdaki yük “kurşun ağırlığınca”…
çaresizlik, göz bebeklerimdeki kara…
ümit, bir derin dondurucuya seralanıp konmuşken;
sanılmasın ki arada bir parlayınca
içimizdeki kor / ateş yangınlara verdik ara!
mümkün mü hayata dönmek bunca ağır yanmışken? ! .
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




umudun dondurucuda seralanması..... yaşamdan cıkmamalı ,onsuz kalmak fikri bizi yıkabileceğini tekrar hisettim,ne güzel bir duygu umudun canlanması,ve satırlarınızda ümide kavuşmanın hazzını tazeledim.kendi adıma hisettirdiklerinize teşekkür ederim
Güzel olmuş Ahmet Bey. Ümitler hep yeşil kalsın yüreklerde...Tebrikler. Sevgiler
Kutlarım...
İnsan ümit ettikçe yaşarmış...
Ümitlerin bittiği yerde, hayatta bitermiş.
Yepyeni ümitler sizi bağlasın...
Saygılar....
karamsarlık, omuzlarımdaki yük “kurşun ağırlığınca”…
çaresizlik, göz bebeklerimdeki kara…
__Kaleminiz hiç susmasın....Tebrikler..
Üstadım..vallahi değerli kaleminiz şahlanmış bu şiirde...Tebrik ederim..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta