Şiir güzel şey diyordum, şiir sevmeyen yar olmaz,
Şiir yaşamaktır aşkı, aşksız yer saray olmaz.
Sohbet-i şiir vücud bulmamışken aramızda,
Yürüyenler 'Ethem Bey''e, el olur, dil-dar olmaz.
Gönül hazine-i aşk, şiir onun anahtarı,
Sevmiyorsa şiiri gönül, taş olur, gül-zar olmaz.
Şiir iki gönül arasında köprüdür uzatılmış,
Geçmek dilerse kişi, bu ona zor kar olmaz.
Ahir sever olmuş şiiri o hayırsız serv-i naz,
Ey gaafil! Bilmez misin bir kalpte dü -yar olmaz.
Pür 'Ümid' olmak ister şair Rabb'ından gayrı,
Ol 'Cemil'e meyleder, sen çirkine zar olmaz.
Kayıt Tarihi : 25.3.2006 17:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir,uzun yıllar önce,üniversitede edebiyat fakültesi öğrencisi ve şiire âşık bir genç iken,şiiri henüz sevmeyen bir hanımla, Ethem Bey Parkı'na yapılan bir yürüyüşün hikayesini anlatır.Şiirdeki 'ümid', 'cemil' gibi sözcükler hem kişi ismi olarak, hem de diğer anlamlarıyla kullanılmıştır. Not: İsmi geçen kişinin bu şiirden hiç haberi olmamıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!