Nelere şait oldu bu meçhul bakışlar
Hayat gördüğünü unutmakla başlar
Unutulmayana aşk demekte yaşlar
Lisan mecnunun mektebe hacet var
Beni büyüten umutsuz bir sokağın
Hiç beyaz olamayacak siyah bir mürekkebim
Şiirlerin noktasına varana dek tükenirim
Okuyan gönülden mi alır derdimden mi bilemedim
Sabaha kadar çiseleyen yağmur gibi kalbim
Yavaş yavaş doluyor satırlar acım dinene kadar
Bir çift gözün bana bakması
O gözlerin beni anlatması
Aynalara duyduğum güvendir
Sözlerimin hep hüzünle başlaması
O hüznün kalbim de sonlanması
Ömür derler gelip geçene
Gölge etmez yol gidene
Varmakta güçlük çekene
Solmuş çiçek yola gelir
Gönül toprağını bilmeden
Umut gözlerimde kaybolan bir çocuktur
Hayat gel de bana şiirden bir söz unuttur
Mümkün mü söz sahibi şu gönlün sözünü azad etmesi
Dönerim başına kitapların hiç can almamış ok gibi
Yol bilirken umut neden kağıtlarımı karalar kalemler
Gönlüme dönecektir bir gün korkuyla beraber
Nefsi için değil de derdi için kalem tutmuş olaydım
Hâli nicedir bilmez olduğum kula değil de
Her vakit aşkı bir vakit olsun kendime soraydım
Sözlerin manasından kimler gelir kimler geçer bilmez misin?
Giden gittiğini bilmez gelen geldiğini
Hayat garip yaşamak çok tatlı yutkundukça özüne varıyorsun acıların
Soğuk bir umut iyi gider yanın da hasta etsede zamanla vakti değil sızlanmanın
Bir günün kıymetli mi? Büyüktür elbet kısa nefeslere acımasızlığı hayatın
Evin en güzel süsü gözlerdir hayattan değil aynalardan dersini alırsın
Farklı görünme çabası neden? Sıradan olup kendine vakit ayırmak varken
Gönül kazanmak yok ise
Ol ki şair söz pazarında
O vakit kârımız ne ola
Dersen ki hakkı kazanmak iş
Ne diye gezersin gönlün aç
Şiir yolu derde çıkar
Yazmayı bilen oldu çınar
Dökülen söz neye sığar
Dalında iken bedîülbeyân
Yol üstünde bitmeyen
Lâyık olmak ne için
Kıymete ermek kim için
Gülden uzak kokusuz
Sudan uzak kuyusuz
Bir toprak için mi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!