Düşlerimiz çiçek açar mı, beton yığınları arasında?
Gökyüzüne uzanan ellerimiz, umut dolu bir yol mu çizer?
Biriktirdiğimiz dertler, yüreğimizdeki çatlaklardan sızan su gibi,
Ve hayallerimiz, denizler kadar derin, gökyüzleri kadar geniş.
Umduklarımız, yaşamın kıyısında bekleyen gemiler gibidir,
Yelkenlerimizi açtığımızda, rüzgar umutlarımızı taşır bize.
İnançla yürüdüğümüz bu yolda, yıldızlar yolumuzu aydınlatır,
Ve sonsuzluğun kollarında, umutlarımız yeşerir, büyür, coşar.
Mahmut Kasapoğlu
Kayıt Tarihi : 14.6.2024 17:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!