Umduğumdan Daha Az, Yaşadığımdan Daha Ço ...

Sıralanmış tek tek açıyor gönlümün yaralı çehreleri...
Nereye baksam acı kalıyor bana beklenmedik sevişmelerden...
Sevdamın mabedinde hançer gözlerin ey sevgili...
Buldukça adımı, yüzüm kayboluyor hatıralarımda...
Yaşadıkça seni, ben ölüyorum zihnimin karasularında...
Ne varsa senle yaşanacak aslında...
Ne bir hicaz yarım kalan heveslenmelerimden...
Ne bir tebessüm yitip giden sevişmelerimden...
Her giden sen olacaksın bazen, bazen ben giderken senleşeceğim...
Yinede umuduma yenik düşeceksin elbet...
Bir gün umuda aşık olunca senden vazgeçeceğim...
Herkes gibi geçip gideceksin hayattan...
Zaman gibi... Kan gibi... Toprak gibi...
Ardından bakmaktan vazgeçtiğim günler olacak elbet...
Ben ve bu zavallı kimliğim, sırtını dönecek bir gün yokluğuna...
Artık yağmur yağınca sen kokmayacak toprak mesela...
Mesela bir tek çikolatayı seni hatırlamadan yiyeceğim...
Bir masalı ve bir prensesi...