Karanlık bir sokaktayım,
Kışın en soğuk günlerinden bir gün
Yürüdüğüm kaldırımlarda
Ayak sesleri yankılanıyor;
Sokak kedileri bile soğuktan
Nereye gideceğini bilemiyor.
Yürüyorum kendimden habersiz....
Düşünüyorum...
Bazen kendime gülüyorum
Bazende kendi kendime kızıyorum.
Soğunun insanın içine işlediği,
Kemiklere vurduğu anda bile
Ben hep onu düşünüyorum,
Çünkü umarsızca
İhmal...
Beni öylesine kızdırıyor ki;
Ayak parmaklarımdaki kanın
Sıcaklığını bile o olmadan hissedemiyorum....
Kayıt Tarihi : 3.4.2004 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!