Umarsız ve Asi Şiiri - Mehmet Işık Ron

gidiyorsun umarsız ve asi gelen bir kış gibi.....

geldin, beyazlığınla örttün karanlığımızı
gözlerimizin ışığı arttı
içimizin sokak çocukları
sığınacak bir yer buldu
gülümsüyordu gördüm
o umutsuz vaka yaşamları

geldin, aman vermez bir tipi misali
kapladın kırık pencere yüreğimizi
o gün kırıldı şahdamarımızın fayları
titreyen nağmeler getirdin bize
kadim ve kutsal dost şarkıları

geldin, boranlarında sabrı öğrendik
suskunluğunda evreni tavaf ettik
kırlangıç olduk, asası olduk musanın
ama dinmedi yüreğimizin susamışlığı

geldin, sakiler şarap koşturdu divanına
aşka büründü elinde kırık kalemler
lakin yürekler ısındı kubbeyi bulutlar bürüdü
eridi buzullarımız birer birer..
aşk baki mevsim geçti
ibre bahara döndü....

gidiyorsun umarsız ve asi gelen bir kış gibi...