Anıların mihenk taşında düğümlü yalnızlıklar
Acıymış asırlardır yokluğuna yutkunuşlarım
Zamanı ıssız bir odada emzirir iken kadınlar
Şarkılar yankılı bir sessizlik olur asi ruhumda
Günahları koynunda saklayan denizlerin dili olsaydı
Uhdeli bedenimizdeki yangınların düğümü çözülürdü
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık