Umarsız Şiiri - Tahir Özdemir

İnsan hüsran insanlık hüsran
Tek kadim olan toprak
Susmayı deneseydin biraz daha
Gelip geçmeyecekti bu amansız tozkoparan

İşittiğin cümleler oysaki hepsi yararsız
Neredeki gidesin oldun hayırsız
Bu yollar adımlar koşuşturmalar umarsız
Yaşamak için olmalısın bir gamsız

Arıyorsun bir semt bir ıssızlık koca bir tenha
Sadece kulaklarında hatıra kalan kahkaha
Yıllar önce hastane odasında aklında
Asık yüzler nüsha nüsha

Şubattan önce
Gülmesini beceremediğim dünyada
Yetirdim çatımın altında kalanları
Bir itin hiçliği uğruna