Umarsız Şiiri - Tuba Aydın 2

Biçare alnında parlayan ben
Umarsız sevgide sallandıran sen!

Kuyunun dibinden sesleniyorum
Ört/ün üstümü
Bir damla su olmamalı benden
Sağanak sağanak düşmeli çorak tenhalıklara
Salsın rayihasını siması kara toprak
D/inlet ses tellerine takılı kuşları
Kursağında büyüyor b/aşka diyar

Uçuşmuş papatyalar...
Kanatları yolunuyor kelebeklerin
Seve seve öldürüyor
Seviyor sevmiyor hain şey!
Sabır taşından kale örülüyor geceme
En acımasız yerinden vurulmuş düşüm
Uykumun içinde sıçradığın yeter!
Ey s/özü kırılmış su kurusu
Sabrımda boğdurma kendini!
Gücün yetiyorsa yırt kalemin zırhını
Kalsın, ar örtülü çıplak yürek
Üşümek neymiş görsün ateş

Âmâ gönül inat ediyor
Sözün kulağı tıkanmış avaz avaz susuyor
Sanki bilinmiyor!
Hey kendini bilmez cahil aşk!
Püskülünden sırıtan benim gülüşüm
Kolaysa bırak, kaç!