Bu umarsız karanlık yüzümün, bir gece ay ışığında gideceğini bilseydim eğer zeytin dalı uzatırdım yakışmayan yalnızlığa
Yokuşunda çocukların koştuğu bir sokaktan geçip varmak isterdim tadılmamış sevdalara
Bırak sahibini unutmuş oyuncaklarımı,kırılmış camlarda parçalanmış yüzümün incisi benim
Ben şimdi terkediyorum kaybolduğum deniz gibi, yüzümden düşürdüğüm seni
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta