Umarım ki Şiiri - Evren Özcan

Umarım ki,
Beni anlarsın.
Hissedersin, yalınlığını yüreğimin.

İçimde koskocaman bir savaş var,
Bir bilsen!
Bilsen, bana kızmazsın, kızamazsın.

Her gün her gün,
Seni kırmak...
Sonra da nasıl yanar ciğerim.
Anları geri çeviremem,
Anlar büyür gözümde dev olur.

Umarım ki,
Beni anlarsın.

En sevmediklerim kavgalar, küslükler.
Kardeşlik var oysa,
Aşk...

Derin bir yalnızlığa mahkumum içten içe,
Sen varsın, ve bir ve tek sen varsın;
Yalnızlığımı bölen.
Düşündüm de çok seviyorum seni.
Anlar büyüyor gözümde dev gibi.

Yapamadığım, mahvettiğim anlarım.
Yıkıntıları bana kalıyor,
Mahkum oluyorum yıkıntılara,
Hiçbir gardiyan çıkaramaz ya beni oradan.
Öyle bir seviyorum ki seni,
Ölüm de gelse çıkaramaz beni yüreğinden.

Umarım ki,
Beni anlarsın.
Bıktım artık kendimden,
Öldürsem de kurtulsam şu halimden.

Her gün her an
Seni kırmak...
Kendimi kırmak...

Bıktım artık kendimden.
Senden asla...

Umarım ki,
Beni anlarsın.

Seviyorum seni.
Bir ve tek seni...