Çok yalnızım
Sen de yoksun
Üşüyorum anne!
Yanına gelsem
Sarıp sarmalar
Yine, bağrına basar mısın beni
Canım anam benim.
Babamı sorarsan eğer
O çoktan unuttu bizi
Zaten kendinde de değil artık!
Onu çekip çeviren senmişsin de
Biz hiç farkında olamamışız.
Şimdi hepimiz bir yerlere dağıldık
Pek görüşmüyoruz bile
Ah ah keşke böyle olmasaydı
Sen sağ olsaydın da
Biz hiçbir şeyin farkında olamasaydık!
Ana gibi yar olmuyormuş
Anlamalıymışız
Anlayamamışız
Şimdi affına sığınıyorum
Umarım beni affedersin anne.
Kayıt Tarihi : 11.6.2009 17:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ziya Kara](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/11/umarim-beni-affedersin-anne.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!