Umanında Yosun Gözlerinin

Her dalışımda ummanına yosun gözlerinin
Yetim bir aşk karşılar beni
Vurur yüzüme tokat misali
Yetemediğim el
Veremediğim mutluluk

Savrulurum her dokunuşta
Ektiğim hüznün, yaprak dökümünü yaşarım

Oysa…
Baharlar açmalıydı göğsünde
Yedi iklim aşk kokmalıydın
Gül çehreye doğmalıydı gün

Huysuzdu sevmelerim benim
Bende kayboluşunu sevdim en çok
Çocukça bir avuntu…
Her köşe başı kavuşmada
Buruk bir mutluluk belirirdi gözlerinde
Yarını kayıp

Elma şekeri değil ki aşk adamım
Kalbimi şekere bulayamadım

Kim bu yollara taş döşeyen?
Çakıllar acıtıyor canımı
Tut diyorum kanayan yanlarımla
Tut ki sana varayım
Ellerim ellerinde
Sen yanıyorsun suskun bir ateşle
Ben donuyorum ateşin şiddetiyle

Irmak ırmak akıyorsun
Umarsız…
Denizim… sen doluyorum
Bir fırtına kopuyor yüreğimde ansızın
Kıyıya vuruyor yosun gözlerin

Bu bir ağıt…
Düşer ömrümün gün batımına
Sen yine topla beni adamım
Vur kilidi, sakla mahzeninde
Dağıt isyan tohumlarımı
Çorak topraklara

Serçe yüreğim çırpınır durur biçare
Çıkacaksa canı, varsın çıksın avuçlarında
Topla beni adamım, adın yazılmış alnıma
Oku hece hece
Beni bana bırakma…

Devrim Tülay Aydın
24.11.2009

Şiirime yüreğinin güzelliğini yansıttığı için teşekkür ediyorum sevgili dostum Kalimera ya..Ses oldu, Can oldu...