Umalya-5 Şiiri - Hayrettin Taylan

aşk iyiliği çökmüş ruhumun aynasına
arkama bakmamak için gözlerimde taranır gidişin
isyan,tahtımı bahtında yıkar susar kalırım sana
bu kentin çekilmezlerine beni atar vuslatın

aşkın sokak çocuğuyum kız kulesinde saklanır özlemlerim
dileniyorum güzellerin kırmızı ışığında
bir mendil alana bir öpücük,bir ömür bekleyiş
yalnız sana benzeyenlere dilenir oldum
bu kent, bu sensizlik üşütüyor
kaldırmıyor taş kalbim daha fazla.
Katranlara ders veriyor bağrım
Kalbin kalemi hep seni çiziyor
Alem kalbime değiyor,
en kanayan sızımdan sular duruluyor özlemi
Tuz yerine sıcak kalışın bağlamalı yaramı
Kendinden geçmeden de öte geçişlerdeyim
Bağladım Kendimi ziguaratların kör bağıllarına
ben aşktan değil,ben senden değil,
ben kendimden korkarım
ya adını bir gün anmazsam diye …

değiştirir senli her desen yürek kumaşımı
aşkla tanıştığımda aşktan daha öte aşka nakışlandım
Bağladım kendimi senli sensizliğe
bağladım kördüğümlerine
Yalvarırcasına seni istedim aşklar şelalesinden
göz pınarlarından arındım leyli leyli
yıkandım bekleyişlerinde
sustum
susulacak neyim varsa sustu
şimdi seninle aşka bağırma demi
gel beni geçir yeniden aşk süzgecinden
gel çöz kördüğümlerimi ipek yolumuzda