Şair /Yazar
Kanadımın biri koptu
uçtu gökyüzüne
Gökyüzünün denizinde kayboldu
Sessiz bir çığlık.
Ruhumu üfledim
boşluğa doğru
Çocukluğu karanlık
bir çocuğum ben
Şımarık değilim
ılık bir yaz rüzgarı
Dudaklarımda alevlendi
bir sözcük
dua ettim
Tanrı üşümüşdür diye
gökten insanlar döküldü
hecelendi gökyüzü
Bir hasrettin yüreğimde
sonra avuçlarıma düştün
büyüttüm seni
dokudum yüreğini yüreğime
işledim ilmek ilmek gözlerini
Sana gözlerimin Işığını verdim
Gri gülüşler dökülecek ardından
tutsak edilmiş güneşin sokak lambalarına
Minör bir acı çekecek yüreğim
akordu bozuk enstrüman susmanın kıymetini anlayacak
Karanlığa yürüdü ruhlar!
....... kamçılayarak Güneşi
Ve gece şekli aldı isyan
yıldızları gökyüzünden silerek ..
Bir deniz feneri gibiyim
geceleri aydınlatan...
Ben bir baykuş muyum yoksa?
gecelerin sessizliğine ve yalnızlığına
sığınan..
Gölgemi ateşe tutuyorum
Niye bana yalnızlığın şairi diyor sunuz?
Oysa ben yanlışlığın şairiyim..
Uçup gitti kuşlar
Bir daha geri dönmeyecekler..
Oysa ben karşılamak için gidecektim
Yorgun yüreğimden kan damlıyor
avuç avuç..
Sıkıyorum parmaklarımın arasında
üşüyor Sessizliğin ışığına yaslanmış
Havanın deniz kokusu zamanın devrimci ruhu
Kalbimin kalan kırıntılarını saklıyorum
bir kafanozda..
Kimseye izin vermiyorum
dokunsun ona
Korkuyorum,
korkuyorum kalan parçaların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!