Ulvî Hablûllâhı Salmadık mı Biz?

Dünyânın mülevves şatahatını
Nazarı dikkâte almadık mı biz?
Hevâi hevesin kabahatını
Nefs-i emmarede bulmadık mı biz

İşâret buyruldu MEMNÛ’dur diye
Önce Havva sonra Âdem Nebî’ye
Yasaklanan buğdayı yiye, yiye
İblis davulunu çalmadık mı biz?

Cennettin emsalsiz şatahatına
Nisyân ile yaban olmadık mı biz?
Binerek şeytanın tahta atına
Binip cehenneme dalmadık mı biz?

Yaratan Âllâh’ım “CİHÂD”a derken
Rasûlü Kibrîyâ cenge giderken
Şeytanın iğvâsı ‘vakit çok erken’
Mâlikânesinde, kalmadık mı biz?

Yedi Deniz Üç Kıt’ada yükselen
Su getirmek için dağları delen?
Senin; eteğini öpmeğe gelen
Düşmana maskara olmadık mı biz?

“Eşref-i mahlûkat”tır ilkbaharı
Nûrla tenvir eder Leyl-i neharı
Düşmanın eline verip yuları
Ulvî hablûllâhı salmadık mı biz?

Cennete racidir katarı çeken
Kan doldu, ayağa batınca diken
Yüz yıldır Preste sıkılmış iken
Hâlâ mel’ânetten yılmadık mı biz?

Nefse bühtan ettik dillerimizle
Tomurcukken solan güllerimizle
Heyhat ki İSLÂMİ: ellerimizle
Kendi kökümüzü yolmadık mı biz?