-Ulvi aşka varış sevdası birinci…

ağır duygu yüklerin var senin ey aşk
çöktüğün de sırtıma
tıkanır aşkla kör olası şu nefesim
kök söktürdü yine bana yokluğun
bil ki ey aşk
tek sanadır bu koşum gündüz ve gece

aşkın için ağrıyan bu baş
yaş dolu gözde aklanmaz
el gözüyle kalpte ki aşkta saklanmaz
bin kez de yunsan da
gönülde ki aşk asla uslanmaz
elmas bile
kahrından yanar bildin mi
aşksız kalan yüreği sıcak tutmaz ki keçe

şu garip gönlüme yıllardır dert oldun
dinmeyen sızımsın sen içimde
aşkınla canıma tebelleş oldun
gel de bir kez göreyim bari seni
ayrılık acınla sen
hep ruhuma ateşinle doldun
yangınıma gel de bir su serp bari gizlice

her aklıma düşüşünde de
göz yaşlarımla
yüreğime buzların düşer
içimin sana olan tutkusu da üşür
sana kavuşamamanın etkisi de var
tutsana sen seni aşk
dilimden sen düşüyorsun içime hece hece

bıktım da usandım ben seni beklemekten
tüm çarpık duygulardan
yüzüme gülen kuyucu dostlardan
düştü bir ayağım mürt çukuruna
sensiz ben hep sahipsizim
ocağım tütmediğinden
tir tir de titrer bu gönül
sensizlik her daima bana bir işkence

kimedir nedir senin bu kör eza’n
gönül bu çok zor bekler
bir çıt ettirsen ya sen şu yüreği
her gelen geçeni sensin sanıyor
zorun ne senin ki bana
hep vefasız olman mı gerek
bir fikir ver bari
yolun dilin senin söyle ki nece

durun durağın da yok ki senin
hiç olamamışta zaten
şu ömrü ben nerede nasıl geçirsem
bir ses versen bari de
var mısın yok musun bir bilsem
istesek de istemesek de
biz hep sana tutsağız
er kişiye bir gül mutlaka elzem
sensin hep gönlümde ki eşi bulunmaz ece

lütuf’una ramak kala neden ki kaçarsın
başın da sonun da belli de değil senin
zaten başım gönülle düştü belaya
birde sen bir dert açma
sana kavuşmak bir cennetmiş
doğrusu yokluğunsa bir cehennemmiş
bir çaren yoksa ne dersin
bir adım sen iki de ben gelelim tıpkı imece…

(07.05.2015) AZAP…