Ulvi Şiiri - Hayrettin Turan

Ulvi…………………..bu şiiri farsça yazabilmeyi isterdim

En az beş dilde bilmelisin “seni seviyorum” demeyi
İşaret dili de buna dahil olmalı

Şimdi ben ne diye söyledim bunu durup duruken
Sen dağlara ve vadilere bak, açık denizlere bak
Hayvanların hayata olan saygılarına bak ve anla
İnsan olmayı ancak hayvanlardan öğrenebiliriz dedim
Vadilerin içinden geçen pınarlara bak dedim
Ruhun orada, göreceksin kendi benliğini yalnız
Evrenin her bir zerresi senin
bir parçanı taşır ve yazgını paylaşır hayat

Korkma kendinle baş başa kalmaktan çünkü mecbursun,
Kendinle yüzleşmeye ve hesabını vermeye mecbursun,
Aldığın her soluğun, her yudum suyun hesabını kendine
Yoksa ruhun kalıcı bir yara gibi kalır evrenin bedeninde
Barışamazsın vicdanınla ve hayatınla, barışamazsın
her bir zerresiyle önceki ve sonrakinin

Ben içimdeki tüm durakları ve tüm yolları ve oyukları gördüm
Gördüm tüm gidenleri ve gidemeyip kalanları, mahkumlarımı
İçimde bir nehir de gördüm ama paçalarımı sıvamadım
Sokaklar da gördüm hiç yürümediğim, koşmadığım sokaklar
İnsanlar da gördüm kendi içimde evet insanlar ki,
Bir tekini bile tanıyıp bilmediğim, sövmediğim, sevmediğim
Suyunda yüzmediğim denizler vardı kendi içimde ıssız dağ gölleri
Ne olduğunu bile bu dünyada görmediğim şekiller, canlılar, acılar
Tanrılar, sanrılar, mutluluklar, hüzünler gördüm ve tuzsuzdu tenleri
Ellerimin ayazını ısıtamadığım ateşlerde yandı ruhumun tüm bedenleri
İşleyemediğim korkunç güzel günahlar
ve işetemediğim çığlıklarda öylesine can çekiştimki
Kaburgalarımdan yarattım yalnızlığımı Tanrısıydım yalanların
Tutmadığım dilekler de gördüm kendi içimde yenildiğim savaşların.

Dikenlerimi batırdım gül olmadığım halde beni her sevene
Korktuğum da oldu karanlığımdan ki hem ne korkmak
Soyduğum da oldu kendi sahte yüzümü kendi ellerimle
Gömlek değiştiren bir yılan gibi acıyı sevinç bildim bahara
Tutunduğum da oldu düştüğüm umutlarımdan ama bildim de
Ama inandım da, kulağıma her fısıldadığına kainatın,
Çöllerin her kum tanesi ve denizlerin her damlası bendim
Çünkü insandım ve vücudu mucizeydim tüm kutsal kitaplarda
Senden bir parçayı taşır diye saygı duydum hak etmese de yazgıma
Kendine inanmıyorsan inanmalısın dedim öncesi ve sonrasına
Senden bir parça taşır diye inandım hayata ve her fısıltısına
Keder kutsal, kader kutsali kerim ve ben şaadet ederim ki,
Kabem sevgi, kabem umut ve insandır benim.

En az beş dilde bilmelisin “seni seviyorum” demeyi
Ve kendi içinde ne varsa bulup, görüp, yüzleşmeyi. H.TURAN / 2022 ARALIK