Uluyan Köpekler Şiiri - Kadir Karakulakk ...

Şu garip dünyamın çaldığım her kapısında,
Ömür boyunca uluyan,köpeklerini duydum.
Geçen yıllarımı yasladığım,çatlak duvarında,
Zamanla solan hayalin gölgesinde uyudum.

Ektiğim tohumların,başaklarında savruldum.
Zamanı biçtim,sessiz vadimin rüzgarlarında.
Güneşten kuruyan,yorgun derilerimi yoldum.
Bir ömür dolaştım acılarla,dikenli yollarımda.

Çağla gönlüm,kahreden acılarının koynunda.
Döktüğün yaşlar savrulsun hep,buharlarında.
Hayalleri yürüttüğün,sana dar gelen yolunda.
Çiğ düşsün gölgene,koştuğun sabahlarında.

Sürdüğün zamana diktiğin tohumlar hep çile.
Bırak yeşersin,yolduğun acılarında ki terlerle.
Zamanla solar,mezar taşlarından yazılar bile.
Hayatın okunmaz olur,kaybettiğin sevgilerde.