Ulusçuluk Şiiri - Mehmet Akif Korkmaz

Dünya dönüyor
Mevsimler değişiyor
Güneş yeniden doğuyor
Çıplak dağlar yeşeriyor
Kuşlar yuvalarından dışarı çıkıyor
Kırıldı göklerin müthiş direği
Aman dilemez kalpsiz meleği
İsa’yı çarmıha gerdiler
Muhammedi taşladılar
Musa’yı isyankâr ettiler
Yusuf’u ittiler
Beş parmaklı kibirli eller
Doğumdan önce yoktular
varolunca her şeye sahiplendiler
Göze gelene ve her güzele olana göz diktiler
Salyalı ağızlarıyla çitler çakıp
Diktatörlükler kurup Sınırlar çizdiler
uydurma sınarlaraTaşlardan duvarlar yaptılar
Dünyayı yalnız kendilerinin sandılar
Sınırlar çizip
kuleleri Askerle doldurdular
Kavgalarıyla öğündüler
En katili, en merhametsizi en büyük kahraman yaptılar
sonu da kendi Lanetlerinde boğulup
Nefretlerinde kaybolup
Varlıklarıyla yok olup
Ulusçuluk moda oldu
İnsanları birbirine kırdı
Sevinç unutuldu
İnsanlık son buldu
Kirli genler toprağa döndü
Barışçı tüccarlar geri döndü
Katil bölücülerin
Taş mezarları son hudutları oldu.