Uludağ Şiiri - İbrahim Yasar

Bursa ile özdeşleşmiştir senin adın,
Çok eski tarihlerden geliyor namın,
Bilmeyenler de yoktur seni dünyada,
Bilenlerin hepsi de senin hayranın,

Kış olur beyaz elbiselerini giyersin,
Bu da benim kefenim gibi dersin,
Yaz gelir allanır pullanır, süslenirsin,
Sanki taze gelinler gibi düğüne gidersin.

Hiç görmezsin başındaki kelini,
Çok eskimiş vücudundaki bedenini,
Çaka satarsın durmadan gelen geçene,
Yine aldandı insanlar güzelliğine bu sene.

Bekçimiz gibi durursun tepemizde,
Güneşi selamlarsın güney cephemizde,
Bursa, seninle uyur böyle her gece,
Uludağ adın dilimizde söylenir üç hece.

Bahar olur karların erir tepelerinde,
Suların akar, güldür güldür, derelerinde,
Binbir çeşit çiçek açar her yerinde,
Aşıkların otağı olursun ey Uludağ.

Gözlerin ne güzel, bakarsın bize bakacaktan,
Yaz geldi mi, bunalıp sana koşarız sıcaktan,
Her yerin ayrı bir güzellikte, yemyeşil,
Sendeki bu güzelliğe tüm Bursa kefil.

Tepelerinden eksik olmaz, kuş sesi, rüzgar sesi,
Heybetli duruşun bir başka, ürkütüyor herkesi,
Kış demeden, yaz demeden akar Ayıçeşmesi,
Nice aşıklara türkü söyledi, Çobançeşmesi.

Teleferik, durmadan Uludağ için çalışır,
Kış, yaz demeden, yolcularını taşır,
Kadıyayla'dan sonra Sarıalana ulaşır,
Oradan öteye gidenler Çobankaya'ya kavuşur.

Yolların diktir senin hem de virajlı,
Çıkılması zordur, biraz da meşekkatli,
Çekirge'den sonra gelir İnkaya Çınarı,
Buradan geçen herkes, Kirazlıyayla'yı görmeli,

Ey Uludağ sevmişim eskiden beri seni!
Misafilerin çok geliyor öteden beri,
Kimisi Leyla ve Mecnun, kimisi Ferhat ve Şirin gibi,
Hoş tut gelen- gideni, sakın mahçup etme bizleri.

17.03.2009 Yıldırım/Bursa