Ulucanlar Katliamı Şiiri - Seyit Er

Eylül sonuydu
Geceydi
Ulucanlar'daydık
Tutsaktık
Uyuyordu kimimiz
Kimimiz sohbette
Kimimiz kitap okuyorduk
Demir kapının açılmasıyla irkildik
Postal sesleri
Pis nefesleri
Ve cellatlar doldu içeri
Silahları
Bombaları
Köpükleri
Ve köpek dişleriyle
Saldırdılar bize
Pompalı tüfekleriyle
Kalaslarla
Demir çubuklarla
Yüreğimiz
Ve ellerimiz vardı
Bizim yanlızca
Durduk cellatın önünde
Dimdik
Gögsümüzü gere gere
Dövüştük
Demir çubuklara
Kalaslara
Silahlara karşı
Düştük kimimiz
Kimimiz yaralı
Yetmedi
Üçer beşer bir olup
Sürüdüler bizi
Ölüleri kurşunladılar
Yaralılara saldırdılar
Dipçiklerle
Etlerimizi kopardılar ligme ligme
Kasaturalar girdi
Boynumuzun en ince yerine
Kırıldı kollar bacaklar
Ama yenilmedi irade
Kanımız aktı yere
Direndik yine
Dövüştük yine
Dimdik
Cılız bir ses düştü yere
Teslim mi olacaksınız
Ölecek misiniz
Tereddüt yok kimsede
Öleceğiz cevabı
Hepimizin dilinde
Artık
Haberiniz var sizinde
Şahitsiniz sizde
Öldük on kere
Başşehirde
Sanki Kızıldere'de