Ulu, yüce dağlar Şiiri - Nisan Yağmuru

Ulu ulu yüce Dağlar
Yine yaslı,kasvetin kokusunu salmış
Bakamıyorum dayanamıyorum
Gözyaşlarıma mani değilim sen olup Akar
Hasetime kavuşmak için
Dualarım anlaşılıyor geri çevrilmiş
Kabul olmamış
Dertlerin neredeyse sizi de aşar
Öyle ululaşmış
Dermanım yok artık boynum bükük anladım
Umutlarım yeşil çimenlerin altına saklanmış
Dağlar kadar çok uzaklaşmış
Yolları kapalı
Amansız karanlıklarla donanmış
Kederli dertli başımı kayalara yasladım
Halimi,Kara haberimi sevdama duyurmayın
Karalar bağlamasın ağıtlar yakmasın
Dağlara küsmesin umutla baksın
Hiç ağlamasın, gözyaşı damlatmasın
Yaşları acılı olur, tüm çiçekleri kurutmasın
Yüreği yüreğim kadar yanmasın
Bedenini dermansız dertler sarmasın
Eylül ayı başkadır
Döker az yaprak
Bağrında çokça açacak tohumlar saklar
Bir tanesini de bize umutla sunar
Kök tutar çiçek açar
Kökü sevdam, çiçeği sevdan olur
Canımıza Can Katar
Yeşerir güler yüzümüz,
Bizden, sevgimizden armağan olur,
tüm sevenlere, bizim gibi sevenlere..