Ulu Hakan’a Övgüler Şiiri - Mustafa Bulan

“Ulu Hakan”, bin sekiz yüz yetmiş sekizde
Kıbrıs’ı vermişti bir altın kesesine...
“Ulu Hakan” medet ummuştu İngiliz’de!
Bıraktı koca adayı düşman eline…

İngiliz, Kıbrıs’da portakal toplamadı…
Üsler kurup yönetmişti ta Akdeniz’den...
Tek tek Osmanlı’dan Arapları kopardı.
Sonra ağıtları hep duyduk Filistin’den…

Doğruyu söylüyorlar; bizim “Ulu Hakan”
“Bir karış toprak vermedi”, bu bir kinaye(!)
Vallahi bir karış vermedi cennetmekan(!)
Çünkü verdiği tam iki katı Türkiye!

Sırbistan, Bulgaristan, Karadağ, Romanya…
“Ulu Hakan” kaybetti otuz üç senede!
Başka da var; Tunus, Girit, Mısır, Teselya...
Kafadan atmayın, hepsi yazar tarihte…

Bir daha bakalım ataların sözüne:
“Körler ve sağırlar birbirini ağırlar”.
“Ulu Hakan’ı” çıkarırken gökyüzüne
İşbirlikçi hocalara saygı duydular…

İskilipli, Molla Said, Mustafa Sabri…
Hepsi de karşıydı “Sultan Ulu Hakan’a”...
Ne var ki göklere çıkarıldı her biri.
Uydurup uydurup inandılar yalana!

Her biri saygı gördü büyük alim diye!
Oysa “Ulu Hakan’a” hiç beslemediler
Ne sevgi, ne bir saygı, kızıl sultan diye.
Çünkü hocalarla yoldaştı darbeciler!

Bunlara rağmen hepsini ilan ettiler
“Kutup, benzersiz, çağın harika alimi…”
Ancak tarih yazdı: Onlar işbirlikçiler!
Şimdi söyleyin: Bunlar çelişki değil mi?

Doğru tarih çıkar mı bu çelişkilerden?
Mesala Enver Paşa darbenin lideri...
Hem de sarayın damadı, bizzat içinden;
Ancak konuştular, bir ileri bir geri?

Hem Abdülhamid’i övdüler ölçüsüzce
Hem de düşmanlarını yürekten sevdiler...
Ancak burada bir “Çelişki var” deyince
Cevap hazır: Güya “Pişman olduk” demişler(!)

O ne “Ulu Hakan” ne de bir “Kızıl Sultan”.
Milliyetçilik akımları var devrinde!
Devlet bunalmıştı bu ayaklanmalardan!
Şartlar zor, hatalıdır söven de öven de…

Şayet Abdülhamid’e dersek “Ulu Hakan”
Fatih’e ne deriz Mahkeme-i Kübra’da?
Diyeceksek ona diyelim “Ulu Hakan”;
Fatih’ten daha ulu var mı Osmanlı’da?

Pendik/16.04.2025