Ulu Çınar Osmanlı (1) Şiiri - Ekrem Şama

(((OSMANLININ YEDİ ASIRLIK MUHTEŞEM TARİHİNİN ŞİİRSEL İFADESİ...
TOPLAM 21 KITALIK ŞİİRİMİN İLK BÖLÜMÜ)))

Kökü Anadolu’da, dalları üç kıtada,
Bir Ulu Çınar’dı ki, yaşı yaklaştı bine;
Çepeçevre kuşatmış, dikenli tel, ısırgan,
Dertleşip ağlaşalım, biraz varıp dibine…

Işık tuttular; Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus,
Mevlana, Tapduk Emre, Baba Şeyh Edebali;
Çağlayan cihad aşkı, yatardı gönüllerde,
Şefkat diri, adalet ayakta, edep ali…

Selçuklu veda edip, giderken türbesine;
El vermiş göndermişti, mehter, vasiyet, berat…
Ertuğrul Gazi, Osman, Orhan attı temeli,
Sermaye iman idi, servet; bir kılıç, bir at…

Yıldırım gibi Sultan gördü bu Ulu Çınar,
Balkanlar hala ağlar, şehit Sultan Murad’a;
Bir kahpe hançer kesti, ortasından tarihi,
Gövdesi Kosova’da, başı mahzun burada.

Emek verdi baş koydu, Sultan Çelebi Mehmet,
Devlet yaptı yeniden, parçalanan güruhu.
Bir Murat daha geldi, suladı bu Çınar’ı,
Otuz yılda yoğurdu, çağ açan üstün ruhu…

Bir delikanlı geldi, ilim adamı, asker,
Peygamberin övdüğü, Sultan Fatih, bir deha;
Asırlar geçse bile, sanmam gelsin cihana,
Oyuncağı çağ olan, böyle biri, bir daha! ..

Bayezid-i Sani ve Halife Yavuz Selim,
Hizmetçilik yaptılar, insanlığa ve dine,
Kaç halife geldi, kaç asır sürdü bu hizmet;
Şahit Mükerrem Mekke, şahit Nurlu Medine…

DEVAM EDECEK