Ulu Çınar Konuştu Şiiri - Osman Karahasa ...

Daima hayran kalmışım,
Çınar ağaçlarına.
Nerde bir ulu çınar görsem.
Onunla konuşmak isterim.
Sırtımı veririm gövdesine.
Yazın sıcağından kaçarım.
Sığınırım onun gölgesine.
Onunla dostca dertleşirim.
Neler,neler anlatır bana.
Konuşur benimle.
Altında neleri misafir ettiğini.
Kimler gelip,geçtiğini.
kendisine,çevresine,
Zarar verenleri anlatır.
Birer,birer.
Cildini çizen yaramazları,
Yaş kollarını,dallarını kıranları.
Topaç gibi tohumlarıma.
Dikkat etseniz,elinize alsanız.
Tohumcuklarımı kimse sayamaz.
Uçan şemsiye gibi kanatlar.
Havada metrelerce uçar.
Toprağa uygun şekilde konar.
Neslimi dağıtırım her yana.
Koşarım insanların hep yararına.
Yapraklarımla tararım havayı.
Köklerimle sıkıca tutarım toprağı.
Erezyona karşı korurum vatanı.
Benim faydalarım çoktur.
Öyle bir kök salarım ki toprağa.
Mührümü vurmuşum asırlara.
Selam getiriyorum atalarınızdan
Evlatlarınıza,torunlarınıza.............

12.08.2007