Ulu Çınar Şiiri - Kadir Ünlü

Şiir.#KadirÜNLÜ.2/8/20

#ÇINAR
Yakıyordu yaz sıcağı
Ağustosun yedisiydi
Oysa ne kadar da serindi
Dağ başında çınar altı gibiydi
Koyu bir gölgeydi varlığın
Bir çocuk gibiydim sanki
Altmışına merdiven dayamış
Alzheimer titreği ellerin okşarken
Başımı yavaş yavaş
Artık sen benim koca bebeğimdin
Girince hasta odana, gülerdi gözlerin
İlenmezdim asla,bilhassa altını değişirken
Sen gururlu utancınla yüzünü duvara dönerken
Çakılı beynimde hâlâ,paslı bir mıh gibi
“İmza atamam ama,parmak basayım da,öldürsünler artık beni,utanır oldum senden” dediğin

Yıldönümü bugün
Mahşer kasırgasında devirilişinin
Alıp gölgeni
Güne karşı bırakıp altmışlık bu çocuğu gidişinin
Ulu Çınarım
Sen devrildin,ben de yıkıldım
Büyüdüm aniden,ihtiyarladım
İçimi parçaladı
Daldan düşmüş ıslak serçe yavrusu gibi çırpınarak gidişin
Hay büyümez olaydım
Sen duraydında,ben çoçuk kalaydım
Güleydi gözlerin gene
Tutaydım buruşmuş sarı ellerini,başucuna her gelişimde
Bitimsiz olsun Cennetin
Rahat uyu,temiz Şüheda vatan toprağımız Karşıyaka’da
Er geç gelirim yanına
Onurlu,emekçi ve iyi yürekli
Garip babam