ULU ÇINAR
Ulu bir çınar düşün ki; kökü toprakta, gövdesi yorgun
Mevsimlik yaprakları, altı asırlık gövdesine vurgun
Alınan yaşlar pişirmiş onu, taze iken etmiş olgun
Dili olsa da anlatsa, var mı tarihten sualin, sorgun
Yeşil güneşlidir taze yaprakları, her bahar ışıldar
Ne olup bitmiş bu şehirde, sadece o kalmış haberdar
Çilekeş gövdesi, olmuş topraktaki köküne türbedar
O türbede, Fatih’in fethinden beri bir tarih fokurdar
Her baharda duyulur yapraklarından gelen hışırtılar
Dallarına konan sabi kuşlarla, neyi fısıldaşırlar
Zaman bedendeki gençliği alır, taze kalır anılar
Uzun bir ömür yaşayanlar, hep böyle yalnız mı kalırlar
Ezelden gelmiş ebede gidiyor, kaybı yok heybetinden
Dilerim ki Allahtan, gövdesini ayırmasın kökünden
Gölgesinden eksilenleri görmek mümkün müdür? yeniden
Yeni ceddim gördü geçti, bende eksileyim gölgesinden
25 Mayıs 2016 Ünye
Kayıt Tarihi : 4.2.2019 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!