Ulu Çınar Şiiri - Özcan İşler

Bir tohumken kimler ekti toprağa?
Kimler verdi köklerine ilk suyu?
Şahit oldun şu Yalvaç’ta kaç çağa,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!.

Yeşerdiğin, uç verdiğin mekânı,
Unuttun mu yurt bildiğin zamanı?
Silinmeden hafızandan her anı,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!.

Ham softalar bilgelendi altında,
Akıl etmez, gölgelendi altında,
Bir hakikat belgelendi altında,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!.

Karşıladın, kucakladın yakmadan,
Dine, dile, ırk farkına bakmadan,
Her geleni ağırladın, bıkmadan,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!.

Tebessümün gizlediği yaş gördün,
Nazlar çektin, öfkeleri hoş gördün,
Dallarını sert okşayan, kış gördün,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!.

Neşelendin, hüzünlendin inledin,
Acı, tatlı çok sohbetler dinledin,
Kaç yıl önce belki yaşı binledin,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!.

Çınaraltı, her yorgunun uğrağı,
Sürüp giden hayatların durağı,
Zümrüt taçlı neşelerin çerağı,
Ulu çınar, anlatsan da dinlesek!...