Ne kadar merhametlisin
Bütün kuşlara
Kollarını acıyorsun
Sığınakları oluyorsun
Güneşli, yağmurlu günlerde
Bir Belediye işçisinin
Kollarını kesmesine
Yeşil yeşil yaprak açarak
Gülümsüyorsun
Hiç bıkmadan usanmadan
Dinliyorsun
Gölgen
Yalnız insanların
Sevgililerin vazgeçemediği
Bir öğlen ya da akşam vakti
Uğrak bir dost oluyor
Ne kadar vefalısın
Onlar aşklarını kazdıkça
Acıttıkça canını
Sen sırtlarını dayayabilecekleri
Zamanlar sunuyorsun
Ne zaman gelsem
Bütün görkeminle beklersin
Sen terk etmeyenlerdensin.
Kayıt Tarihi : 27.6.2010 12:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
pakta ağaçların budanmasını izlerken gelişen duyğular
![Mahmut Karahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/27/ulu-cinar-22.jpg)
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)