Ulu Çınar Şiiri - Ali Gençay

Gölgesinde uyuduğum ulu çınar
Dikilmiş avluya,kuşlar yuvalar
Her dalında yıllara şahitlik var
Üşüyorum sarın beni yapraklar

Avlu büyük,küçük kare taşlar
Ortada şadırvan su içer kuşlar
Bastonlara dayanmış ihtiyarlar
Namaz vakti geldi,saf tutarlar

Musallada gözyaşı ölen mi var
Avluna bırakılan yetim çocuklar
Sana helallik için mi tabuttalar
Söyle bu kaçıncı şahitlik çınar

Yıldırım düşmüş yarılmış çınar
İnadına yeşermiş körpe dallar
Salıncak kurulmuş sallanırlar
Bağlanmış çaputlar, paçavralar

Çakılmış mukavvadan ilanlar
Sanırsın acı çekiyor sessiz ağlar
Çiviler gömülmüş pasları akar
Yeşil yapraklarını rüzgar okşar

Yetişti minarelerinize mimarlar
Şimdi göğü şefkatiyle o kucaklar
İlahi söyler hafızlarla,dudular
Giden gider kalan koca ulu çınar