Ulu Çinar Şiiri - Hayrullah Celik

Yilmadan yillara meydan okuyan, her zorlugun üstesinden gelmis basi dik duran ve dallari semaya uzanan bir ulu cinarin tohumuyum ben!
Koca cinarin dallari bir ken iki oluyor, ikiyken üc oluyor, ücken dört oluyor ve gid gide devlesimini seyr ediyorum.
Iste bir sonbaharda savrulan tohumlarindan ve meyvalanip yetisip olgunlasan dallarindan biride benim.
Simdi bende tohumlarimi serpiyorum ve meyve vermelerini sabirsizlikla izliyorum.
Durup bir an gecen zamana bakiyorum, ve bes senenin ne kadar cabuk gectigini birlikte ektigimiz tohumlarin fidanlanmis halinde görüyorum. Sabirsizlikla bu fidanlarin meyve vermelerini bekliyorum.
Bende birken iki, ikiyken üc ve üc derken birden köklerimi derine ve dallarimi semaya salmis olacam.
Ben ulu cinarin tohumuyum!