Ulu Çınar Şiiri - Süleyman Bektaş

ULU ÇINAR

Ulu çınar, ulu çınar!
Feke sana minnettar.
Endamın ne haşmetli,
Yaprağın ne nazlıdır.
Gövdende bir tarih,
Dallarında bir destan gizlidir.
Atlılar gölgende çıkardı yorgunluğunu,
Milisler senden sordu yolunu;
Feyz aldı haşmetinden,
Siper etti gövdeni, kurşun saldı düşmana.
Nice şehit teslim etti ruhunu,
İlhak oldu ebediyete, kavuştu mevlasına.
Tıpkı senin ebedi duran gövden,
Erilmiyen sırrın ve yaşın gibi.

Ulu çınar, ulu çınar!
Feke sana minnettar.
Yaprağın her bahar, kucak açar.
Bağrıyanık Fekelimi, bağrına basar.
Kimbilir daha kaçyıl dimdik duracak,
Göklere ulaşmak istiyen başın,
Nice kahramanlarla bu savaşta,
Düşmana karşı omuz omuza savaştın.
Gizik Duran’lar, Kara Ali’ler,
Karamusaoğlu Hasan’lar, Yavuz Ali’ler.
Kürt Ahmet Çavuşlar,
Kır Cuma’lar, Ali Önderler.
Hepsi senin sırdaşın, silah arkadaşın.

Süleyman Bektaş
(Çağdaşi)