Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Birden o ağacın altında aynı sevgiyi hissettim..Ulu bir ağacın ulu yüreğini dinledim..Ne kadar güzeldi..
Kutluyorum bu çok sevdiğim şiiriniz için sizi..
NE GÜZEL İFADE ETMİŞSİNİZ DOĞANIN GÜZELLİĞİNİ, GÜZELLİKLERİNİ.
şairlik bu......gerçekten.......
çok güzeldi
Yanına pek çok kimseler geldi.
Güzelliğinle kendinden geçti.
Heybetinle irkilip ürperdi.
Ama hiçbiri seni,
Benim kadar sevmedi!
Doğa sevgisi dolu,sevgi dolu güzel v asil yüreğinize sağlık,şiirlerinizi bin kere okusam usanmam,harika,huzur veren dizeler,saygılar sunuyorum,saygın kaleminze ve sevgi dolu yüreğinize...
Ne kadar güzel yazmışsınız Ayşe hanım. Kutlarım
Doğa ana diyesim geldi.
Bir annenin yavrusuna beslediği gibi sevginiz ağaca ve doğaya ne mutlu , sevgi dolu yüreğini kutlarım, sevgiler.
Tebrikler değişikti saygılar
Duyarlı yüreği kutlarım
kaleminizin daim olsun saygılarımla.
Ulu ağaç, özellikle çınar ağacı için yazılmış gibi bir isim koymak lazım gelirse. 800 yıl yaşadığı biliniyor, kimleri gördü, daha kimleri görecek, ne saltanat ne krallar, ne imparatorlar. 4. Murad'ı gören At meydanındaki ulu çınar belki 400 yıl daha bütün heybetiyle dimdik ayakta duracak. Evet, büyük bir saygıyı hakediyorlar, ve sevgiyi. Kutlarım.
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta