Ulu Şiiri - Zeynep Beşen

Enîs- i ruhum masmavi yüzün,

Tüm göğü içmiş gibi ulu,

Ne vakit daralsam bu dünya örgüsünde ,

Sana bakmalarim kaçınılmaz birer kıyamet gibi kopuyor başım da.

Hem söylesene,

Hangi yaşayan kaça bilmiş ecelinden.

Bizde açan yaşam yaprakları

Sana dönük durur bilmem, neden .

Ulu yüzün de dinlenir sinem.

Sevinir içim

Yeni cennetler gibi bulanır başım

Biliyorum buralardan değilsin sen.

Buraları ve oralı hiçliğe atan bu yelken

Gelir biz de uyur uyanır her dem .

Biz seni bildigimizden beri

Biz bizi bilmez olduk.

Istediğimiz buydu ezelde  .

Istegimizi yüzünden alan olduk .

Çoğunun şikâyeti

Bizim şükrümüzdür sevincimizdir,

Hangi öz de olsan tanırız seni,

Sen tanitirsin kendini ,

Biz buraya ait olmadığımizi

Yüzün de hatırlar olduk .

Hatırladıkça kendimizi

Dünya yükünden azad olduk

Tüm  unutanların ağrısı bundan .