Elbet böyle sürmez bu düzen,
Bir intihar başkaldırısı gelir.
Yaşadığım kafesin içine bir kafes daha.
Kendi katilim olurum.
Bedenim değil ruhum çarmıhta,
Özgürlüklerim mazide kaldı.
Gülüşlerim toprağa gömüldü,
Çivilerle talan edildim.
Dayanılmaz dertlerim var sanırdım,
Bu derde düşmeden önce.
Tüm şarkılar atlarına binip gitti,
Bir daha dönmemek üzere.
Bu genç yaşımda,
Olmam gerekirken özgürlüğün bağrında,
Rehine alındım düşlerimle.
Kendi dünyam bana zindan,
Tüm yapmak istediklerim,
Ertelene ertelene kendini uçurumdan attılar.
Beynimdeki zonklamayı, kalbimdeki çarpıntısı nasıl anlatsam bu dizelerde?
Haksızlığa tahammül edemediğim yaşamda.
Karanlık denilen dünyama karanlık bakan gözlerin,
Yaptığı muamelelerle eriyor, bitiyorum.
Bildiğim sonların vakti geliyor hissediyorum.
Kayıt Tarihi : 18.4.2021 03:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Susmayan çığlıklar, Yalnız olan insanlara sakın sevilmedin demeyin, Onlar yalnızlık döneminde aç olurlar sevgiye. Geçmişteki kırıntılarla yaşarlar. Neden yazıyorum? İçimdeki susmayan ses için. Bu sefer başka çünkü sığınacak bir dünyam kalmadı.
TÜM YORUMLAR (1)