Ultimatom Şiiri - Alparslan Gürlek

Koca karanlık șu uzayda, minicik bir evrenin üzerinde parazit gibi kımıl kımıl yaşayan milyarlar arasında gözümü sadece senden alamıyorum.

Nereye çevirsem bu talihsiz başımı, gözlerimin önünde çehren. Yerden yere vursam șu kafayı, içinden sanki sen akacaksın. Biyotik robotlarla dolu sokaklarda sadece senin cıvatalarının gıcırtısı dikkatimi cezbediyor.

Benzerinden binlercesi olan bir șehir burası sadece. İçine ömrümü sığdırmıș olması onu özel kılmaz. Tıklım tıklım bu beton ormanda bana senden başkası organik gelmiyor.

Sıtkım tutuluyor bazen iki kelimeyi bir araya getiremiyorum. Bazen de böyle mini-paragraf atakları geçiriyorum. Ne halt edersem edeyim sen geçmeden aklımdan, bir kelime bile yazamıyorum.

Sana bu bin beș yüz otuz sekizinci ultimatomum olsun. Kardelen ya çık git aklımdan esamen bile olmasın ya da dön gel kollarıma ki onlar boş kalmasın.