Ülküm Şiiri - Efe Can Gümüş

Aşarlar Tanrı Dağı, kut verilmiş tunç erler,
Uludur, korkmaz asla bu ülküye erenler.

Bu bayrak yere düşmez, yol gösterir Atsızlar;
Türklük için ölenler, kutlu ruhla yaşarlar.

Erenlerden olmaktır bu ülkünün amacı;
Çekecek olsan da, kâh dert tasa, kâh acı.

Ne şamanlarda vardır, ne kamlarda ilacı,
Oğuz ırkı başına geçirmedikçe tacı.

Adaleti getirir yaban ile Türk eli,
Değmemeli yurduma gavurun kanlı eli.

Ne gavurun kanunu, ne Arap şeriatı;
Geçmeli tüm acunda Türk’ün kutlu yasası.

Vurulsa da kalleşçe, şehidim yaşamakta;
Soysuzlar can vermeli, urganla sallanmakta.

Kim demiş ki kimlikte yazan yirmidir yaşım?
Evvelce gidenlerden hep bir eksiktir yaşım.

Bir ağacın üstünde kılıç vurulsa başım,
Vazgeçmez ülkümüzden; uçmakta diktir başım.

Karşılar bir gün seni, Türk'ün kutlu erleri,
Bir Nevruz günü gibi biter deli zemheri.

Karşılar Kürşat, Atsız, karşılar elbet seni,
Sana sarılmak için iki yanda elleri.

O gün işte senindir bütün Tanrı nimeti,
Budur ancak bizlere ülkünün hediyesi.